Follow my blog with Bloglovin

To jeden z takich projektów, który nie ma szans pojawić się w głównym hafciarskim nurcie. Mnie jednak przyciągnął.

Wzór kupiłam podczas konkursu „Twoja ilustracja w krzyżykach” na vk.com. Jego formuła jest trochę podobna do Fabryki Życzeń, z której pochodzi Czerwony Kapturek. Jest jednak mniej interesująca, a większość autorów, których ilustracje biorą udział w konkursie, potrzebuje jeszcze ćwiczeń w swoich artystycznych zmaganiach z oporną materią.

Ilustracja: Orki, Anastasia Starodumova

Nie ma co ukrywać. W hafcie tylko część frajdy to wyszywanie. Druga część, wcale nie taka mała, to poszukiwanie i zdobywanie najpiękniejszych wzorów. Dlatego dziś długi, ale za to praktyczny post. Zebrałam w jednym miejscu informacje dotyczące Fabryki Życzeń i zakupu wzorów w ramach tego projektu.

Jest taka rosyjska malarka, specjalistka od akwarel, która przyciąga projektantki wzorów jak  lep. Na podstawie jej prac powstało już kilkadziesiąt schematów, a w kolejce do opracowania czekają następne wykupione ilustracje.

Jest tam seria prac z bohaterami Muminków, z bajek o Totoro, seria zwierzęca, i dwie najpiękniejsze. Ptaki i ilustracje do klasycznych bajek m.in. Andersena.  Artystka prezentuje prace pod pseudonimem Tateshi Yokotaishi.

Są takie wzory, które opowiadają historię. Patrzysz na nie i masz wrażenie, że to kadr wyrwany z bajki. Poruszają wyobraźnię i podsuwają pytania o to co było wcześniej i co stanie się za chwilę z bohaterami obrazka. Masz potrzebę jak najszybciej ich ożywić i przekonać się czy znajdziesz odpowiedzi. No i zapał do wyszywania nie maleje. W końcu każdy jest ciekaw końca dobrej opowieści. Też tak masz?

Podobno każda porządna hafciarka powinna wyszyć zestaw pór roku, więc i ja rozglądałam się za wzorem, albo zestawem wzorów dla siebie.  I dopóki nie zobaczyłam „Pór roku” Iriny Kats, o żadnym wzorze nie pomyślałam, że to TEN. Zamówiłam go w przedsprzedaży, zanim jeszcze był gotowy i niedługo potem mogłam go wydrukować i zacząć wyszywać.

Ten obrazek chwycił mnie za wszystko. Za serce, za gardło i za duszę. To tylko mała myszka, ale przypomniała mi dzieciństwo z nosem przyklejonym do zimnej, pomalowanej mrozem szyby,  w oczekiwaniu na pierwszy śnieg. Magia dawnych wspomnień.

Zawarta w nim nostalgia, cisza i prostota jak ulał pasuje do mojego dzisiejszego nastroju i kojarzy się z brakiem pośpiechu, zadumą i spokojem. No wiesz, #slowlife #hygge #introspekcja.