Są takie wzory, które opowiadają historię. Patrzysz na nie i masz wrażenie, że to kadr wyrwany z bajki. Poruszają wyobraźnię i podsuwają pytania o to co było wcześniej i co stanie się za chwilę z bohaterami obrazka. Masz potrzebę jak najszybciej ich ożywić i przekonać się czy znajdziesz odpowiedzi. No i zapał do wyszywania nie maleje. W końcu każdy jest ciekaw końca dobrej opowieści. Też tak masz?

Podobno każda porządna hafciarka powinna wyszyć zestaw pór roku, więc i ja rozglądałam się za wzorem, albo zestawem wzorów dla siebie.  I dopóki nie zobaczyłam „Pór roku” Iriny Kats, o żadnym wzorze nie pomyślałam, że to TEN. Zamówiłam go w przedsprzedaży, zanim jeszcze był gotowy i niedługo potem mogłam go wydrukować i zacząć wyszywać.

Ten obrazek chwycił mnie za wszystko. Za serce, za gardło i za duszę. To tylko mała myszka, ale przypomniała mi dzieciństwo z nosem przyklejonym do zimnej, pomalowanej mrozem szyby,  w oczekiwaniu na pierwszy śnieg. Magia dawnych wspomnień.

Zawarta w nim nostalgia, cisza i prostota jak ulał pasuje do mojego dzisiejszego nastroju i kojarzy się z brakiem pośpiechu, zadumą i spokojem. No wiesz, #slowlife #hygge #introspekcja.

Są co najmniej 3 powody dlaczego akurat ten wzór . Po pierwsze jest malutki, po drugie wielkanocny, a po trzecie pasują do niego różowe kwiatki. No to lecimy. Po kolei.

U mnie bez zmian, cały czas przyciągają mnie wzory z dziewczęcymi twarzami, a ta oto dziewuszka, którą zaprojektowała Viktoria Ivchenko, nie dała mi nawet chwili na wahanie. Zobaczyłam, kupiłam, zrobiłam.